انواع دیوار سبز بر اساس پوشش رشد
دیوارهای سبز یا گرین وال غالباً از قطعات پیمانه‌ای که نگهدارنده ماده رشد هستند ساخته شده‌اند و آن‌ها را می‌توان بنا بر نوع پوشش رشد بکار رفته طبقه‌بندی کرد:
دیوار سبز با پوشش نرم
دیوارهای دارای پوشش نرم سیستمهای نوع «خاک درون تاقچه» یا «خاک درون کیف» دارند. سیستمهای دارای پوشش نرم بسته‌های خاک خود را در کیف یا مکانی مانند طاقچه دارند و سپس بر روی دیوار نصب می‌شوند.
لازم است که پوشش این سیستم‌ها حداقل یکبار در سال در مکان‌های خارجی و بطور تقریبی دو بار در سال در مکان‌های داخلی تعویض شود. سیستمهای خاک نرم برای مناطق دارای فعالیت لرزشی مناسب نیستند. اصلاحات فقط با انباشتن مجدد خاک در حفره‌های دیوار بدست می‌آیند، که این امر دشوار و آشفته است. سیستمهای دارای خاک نرم نباید در مناطقی که رفت‌وآمد عمومی زیادی وجود دارد نباید استفاده شوند، جایی که به نسبت شلوغ و آشفته است و در طی زمان کم کم خاک خود را از دست می‌دهند.
بطور مهم‌تر، چون این سیستم‌ها می‌توانند به راحتی بوسیله باد حاصل از باران یا بادهای سنگین از بین بروند، این سیستم‌ها را نباید در کاربردهایی بیش از ۸ فوت ارتفاع استفاده کرد. سیستم‌هایی در آسیا وجود دارند که با استفاده از سیستمهای سایه‌افکنی برای نگهداشتن پوشش در سیستم دیوار سبز حتی زمانی که گدازش خاک تحت بار لرزشی اتفاق می‌افتد، مشکل فرسایش پوشش نرم را حل می‌کنند. در این سیستم‌ها، گیاهان می‌توانند خود را در خاک گدازش یافته تحت بار لرزشی ریشه کن کنند و بنابراین لازم است که به منظور جلوگیری از افتادن از دیوار، گیاهان در این سیستم حفظ شوند.
دیوار سبز با پوشش حصیری
بیشتر سیستمهای دیوار سبز حصیری می‌توانند از فیبر الیافی یا حصیرها باشند. پوشش حصیری به نسبت لاغر و در چندین لایه است و به این طریق نمی‌توانند سیستمهای ریشه لرزان گیاهان بالغ را برای بیش از سه تا پنج سال قبل از اینکه ریشه‌های حصیر را بپوشانند و آب نتواند بطور مناسب از حصیرها بگذرد. روش اصلاح این سیستم‌ها جابجا کردن قطعات بزرگ سیستم در طی زمان با برش حصیر بیرون از دیوار و جابه‌جا کردن آن با حصیر جدید است این روند مطابق با ساختارهای ریشه گیاهان همسایه بر روی دیوار است و غالباً در روند اصلاح بسیاری از گیاهان جانبی را از بین می‌برد.
بهتر است که پوشش حصیری برای نصب‌های کم ارتفاع‌تر از ۸ فوت بکار برده شود جایی که اصلاحات به آسان تکمیل می‌شوند.
دیوار سبز با پوشش ساختاری
پوشش‌های ساختاری قطعاتی هستند که نه نرم و نه حصیری هستند، اما بهترین مشخصه‌های هر دو را در خود دارند که می‌توانند در اندازه‌ها، شکل‌ها و ضخامت‌های مختلف تولید شوند. مزیت این پوشش‌ها این است که برای ۱۰ تا ۱۵ سال نمی‌شکنند و با توجه به گیاهی که برای دیوار انتخاب می‌شود می‌توان ظرفیت آب را بالا برد یا کم کرد، می‌توانند pH و EC’S مناسب گیاه داشته باشند و برای حفظ و جابجایی‌ها به راحتی کنترل شوند.
این پوشش‌ها بهترین انتخاب برای دیوار زنده در کاربردهای داخلی و خارجی هستند. همچنین این پوشش‌ها بهترین انتخاب برای نواحی‌ای هستند که لازم است بادهای زیاد، فعالیت لرزشی یا ارتفاع‌ها در طراحی نشان داده شوند. پوشش ساختاری بدلیل دوام طولانی مدت و کاربرد بسیار بالایی که در محیط‌های مختلف دارند بر دیگر پوشش‌ها ارجحیت دارد. در رابطه با نصب می‌توان گفت که هزینه نصب آن‌ها بالا و هزینه حفظ آن‌ها کمتر است.
دیوار سبز یا همان دیوار زنده به دیواری گفته می شود که قسمتی از آن یا تمامی آن دارای پوشش گیاهی می باشد. دیوارهای سبز با توجه به شرایط گوناگون در محیط داخلی یا خارجی ساختمان نصب می گردد. برای نصب و اجرای دیوار سبز از تکنیک ها و روش های مختلفی استفاده می شود که می توان اینگونه از دیوارها را در ابعاد متفاوت به منظور فضاسازی محوطه داخلی یا نمای بیرونی ساختمان ایجاد کرد.
دیوارهای سبز (دیوارهای زنده)، دیوارهای زیستی، باغ های عمودی یا به طور علمی VCWV (دیوارهای پیچیده گیاهی عمودی) می باشند. دیوار سبز، همان دیوار آزاد یا ایستاده می باشد که بر روی آن به طور کامل از پوشش گیاهی استفاده می شود.
دیوار سبز بسیار باشکوه می باشد و در صورتی که در بام سبز اجرایی گردند می توانند نمای دلنیشینی را نیز به وجود بیاورند که صرف نظر از مزیت هایی که در خصوص زیست محیطی دارند، بسیاری می توانند از آن استفاده کنند و لذت ببرند.