طبقه بندی و تعریف سیستم های دیوار سبز
با توجه به تحولات اخیر در فن آوری های دیوارهای سبز ، شناسایی و طبقه بندی کلیه سیستمهای موجود در دیوار سبز با توجه به تکنیک های ساختاری و خصوصیات اصلی آن بسیار مهم است.
نویسندگان هنگام مراجعه به انواع سیستم های دیوارهای سبز از چندین نامگذاری استفاده می کنند. برخی از اصطلاحِ “باغ عمودی” استفاده می کنند و برخی دیگر، آنها را “سیستم های سبز عمودی” ، “سیستم های عمودی سبز” یا “سیستم های فضای سبز عمودی” (VGS) می نامند. اتل(Ottelé) و همکارانش به همراه پرینی(Perini) و همکارانش هنگام مراجعه به نمای سبز مستقیم یا غیرمستقیم، به ترتیب از اصطلاحات سیستم های سبز مستقیم و سیستم های سبز غیرمستقیم استفاده می کردند.
مفهوم دیگری به نام “Biowalls”(دیوار سبز زنده) توسط فرانسیس و همکاران برای استفاده از دیوارهای سبز در فضای داخلی به منظور بهبود محیط زیست، خلق شد.
این مفهوم شامل فناوری درگیر با دیوارهای زنده است. بنابراین می توان آن را در این دسته قرار داد. در حقیقت ، مفهوم دیوارهای سبز به کلیه سیستمهایی اطلاق می شود که امکان سبز کردن یک سطح عمودی (مانند نما ، دیوارها ، دیوارهای کور ، دیواره های پارتیشن و غیره) با انتخاب گونه های گیاهی از جمله تمامی راه حل ها با هدف رشد گیاهان بر بالا، زیر و یا روی دیوار ساختمان، فراهم باشد.
در این مقاله طبقه بندی دیوارهای سبز با توجه به سیستم های مختلف موجود و ویژگی های ساختاری آنها پیشنهاد شده است (شکل ۱ را ببینید).
دیوارهای سبز را می توان در دو سیستم اصلی تقسیم کرد: نمای سبز و دیوارهای زنده. تمایز آشکاری بین نمایهای سبز وجود دارد ، که معمولاً گیاهان بالارونده در امتداد دیوار که آن را پوشانده ، رشد می کنند و جدیدترین مفاهیم دیوارهای زنده ، که شامل مواد و فناوری برای پشتیبانی از انواع وسیع تری از گیاهان است ، باعث ایجاد رشد یکنواخت در طول سطح می شود.
متن کامل این مقاله را در سایت گاردن مارکت بخوانید:
