طبقه بندی و تعریف دیوار سبز (1)

با توجه به تحولات اخیر در فن آوری های دیوارهای سبز ، شناسایی و طبقه بندی کلیه سیستمهای موجود در دیوار سبز با توجه به تکنیک های ساختاری و خصوصیات اصلی آن بسیار مهم است.

نویسندگان هنگام مراجعه به انواع سیستم های دیوارهای سبز از چندین نامگذاری استفاده می کنند. برخی از اصطلاحِ “باغ عمودی” استفاده می کنند و برخی دیگر، آنها را “سیستم های سبز عمودی” ، “سیستم های عمودی سبز” یا “سیستم های فضای سبز عمودی” (VGS) می نامند. اتل(Ottelé) و همکارانش به همراه پرینی(Perini) و همکارانش هنگام مراجعه به نمای سبز مستقیم یا غیرمستقیم، به ترتیب از اصطلاحات سیستم های سبز مستقیم و سیستم های سبز غیرمستقیم استفاده می کردند.

مفهوم دیگری به نام “Biowalls”(دیوار سبز زنده) توسط فرانسیس و همکاران برای استفاده از دیوارهای سبز در فضای داخلی به منظور بهبود محیط زیست، خلق شد.
این مفهوم شامل فناوری درگیر با دیوارهای زنده است.  بنابراین می توان آن را در این دسته قرار داد.  در حقیقت ، مفهوم دیوارهای سبز به کلیه سیستمهایی اطلاق می شود که امکان سبز کردن یک سطح عمودی (مانند نما ، دیوارها ، دیوارهای کور ، دیواره های پارتیشن و غیره) با انتخاب گونه های گیاهی از جمله تمامی راه حل ها با هدف رشد  گیاهان بر بالا، زیر و یا روی دیوار ساختمان، فراهم باشد.
در این مقاله طبقه بندی دیوارهای سبز با توجه به سیستم های مختلف موجود و ویژگی های ساختاری آنها پیشنهاد شده است .

دیوارهای سبز را می توان در دو سیستم اصلی تقسیم کرد: نمای سبز و دیوارهای زنده.  تمایز آشکاری بین نمایهای سبز وجود دارد ، که معمولاً گیاهان بالارونده در امتداد دیوار که آن را پوشانده ، رشد می کنند و جدیدترین مفاهیم دیوارهای زنده ، که شامل مواد و فناوری برای پشتیبانی از انواع وسیع تری از گیاهان است ، باعث ایجاد رشد یکنواخت در طول سطح می شود.

۲.۱ : نما های سبز

اساس نمای سبز، بر کاربرد گیاهان بالارونده یا آویزان، در امتداد دیوار می باشد. گیاهان می توانند مانند نمونه های سنتی ، روی سطح عمودی رو به سمت بالا و یا در صورت قطع شدن در ارتفاع مشخص از سطح عمودی رو به سمت پایین رشد کنند.
نماهای سبز را می توان بصورت مستقیم یا غیر مستقیم طبقه بندی کرد. نمای سبز مستقیم، آنهایی هستند که گیاهان در آن به طور مستقیم به دیوار وصل می شوند. اما، نمای سبز غیرمستقیم شامل یک ساختار پشتیبان برای پوشش گیاهی است.

نماهای سبز سنتی به عنوان یک سیستم سبز مستقیم در نظر گرفته می شوند که شامل استفاده از بالارونده های به خود چسبیده مستقیما ریشه در زمین دارند.
راه حل های نوینِ نمای های سبز معمولاً سیستم های سبز غیرمستقیمی هستند که شامل یک ساختار پشتیبانی عمودی برای توسعه و گسترش گیاهان بالارونده اند. در این مثالها گیاهان می توانند مستقیماً در زمین یا در مزارع کاشته  شده و با کمک ساختار پشتیبانی برای رشد و گسترش هدایت شوند.
سیستم های سبز غیر مستقیم شامل راه حل های مطابق با مقیاس و پایدار هستند. بروشورهای پیوسته که بر پایه ی یک ساختار پشتیبانی عمل می کنند، به چگونگی هدایت رشد گیاهان در کل سطح می پردازند.

نماهای سبز با داربستهای مطابق اندازه، راه حلهای مشابهی هستند که حاصل نصب چندین عنصر مدولار در طول سطح است.  تفاوت اصلی این است که داربست های مطابق اندازه دارای آوند و ظروفی برای ریشه ی گیاهان و یک ساختار پشتیبانی فردی برای هدایتِ گسترش گیاهان هستند.

ادامه مطلب در پست بعدی ...